Slik kan vi og skape distanse, sa eg
Eg såg utover fjorden som breidde seg som eit isblått teppe i frosne bølger
Skulle eg liksom gjere meg til eitt med naturen, eller late som eg kjenner gnisten av solvarme frå sommarens gøymde svaberg. Eg kan ikkje gå tett innpå isvatnet, leggje på svøm og etterpå stige likesælt opp, tørke meg med eit handkle, skake kulden ut or kroppen og late som om ingenting var hendt.
Slik er eg ikkje. Eg bader aldri i is.
bloggdikt 